Melkchampignons zouten

Sinds de oudheid worden melkchampignons beschouwd als de ‘koning’ onder de paddenstoelen. Gezouten melkchampignons zijn een heerlijk tussendoortje en tot op de dag van vandaag erg populair.

In het Oudkerkslavisch betekent de naam “gruzd” “hoop”. Vroeger werden melkchampignons in hele karren verzameld en voor de winter in vaten gezouten. Paddestoelen met droge melk zijn visueel anders dan hun familieleden, en ze kunnen worden verward met paddenstoelen, en alleen kenners kunnen een paddenstoel met droge melk onderscheiden van een oneetbare paddenstoel.

Witte melkchampignons behoren tot de eerste categorie paddenstoelen, wat betekent dat melkchampignons eetbaar zijn en het zeer moeilijk is om erdoor vergiftigd te raken. Je kunt witte melkchampignons op elke manier koken, en witte melkchampignons zijn vooral goed om in te maken. Van juli tot en met september kun je het bos in voor deze heerlijke en gezonde paddenstoelen, het recept voor het inmaken lees je hieronder.

Bij het bereiden van zwarte melkchampignons voor de winter moet je voorzichtig zijn. In tegenstelling tot witte melkchampignons worden zwarte champignons geclassificeerd als paddenstoelen van de derde klasse, wat ‘voorwaardelijk eetbaar’ betekent. Natuurlijk kunnen we er niet door vergiftigd raken, maar we willen ook geen maagklachten. Daarom lezen we het recept en zouten we de zwarte melkchampignons correct.

Het moeilijkste aan het zouten van melkchampignons is het wassen van bosresten. De hoed van de melkchampignon heeft een trechtervorm en in deze trechter hopen droge bladeren, zand en ander vuil zich op. Melkchampignons zijn echter te lekker, waardoor u het werk van het schoonmaken van de champignons verdraagt.